Ona i On

Kocha się nie za co­kol­wiek, ale po­mimo wszys­tko kocha się za nic...

Miał wtedy prawie 8 lat. Dokładnie 7,5. Niski, chudy taki, z bujną, ciemną czupryną. Modnie obciętą w tamtych czasach - na garnek :)
Dobrze, że zima była, taka prawdziwa, ze śniegiem po kolana. Mróz szczypał w nosy, ręce i uszy, więc piękna fryzura czapą przysłonięta była...Stał z kolegami na górce. Na sankach się ścigali, dla zabawy w dziewczyny śnieżkami rzucając. Coś mu mignęło przed oczami. Obrócił z zaciekawieniem głowę i spojrzał prosto w poruszający się szybko czerwony punkcik. Punkcikiem owym okazał się brzdąc mały, dwuletni taki. Dziewczynka, o ile mógł rozpoznać. Śmigała na nartach jak ta lala, oczu nie mógł oderwać. Malutka taka, w czerwonym kombinezonie. Nic się nie bała, tylko jej śmiech perlisty niósł się w powietrzu...

Miał lat 22. Niedawno przygodę z wojskiem zakończył. Najbardziej żal mu było tych włosów..do pasa. No nic. Odrastały powoli, kręcąc się na boki. W barze był. Pochylał się nad stołem bilardowym. Weszły dwie dziewczyny. Na oko, jakieś małolaty. Omiótł je spojrzeniem i powrócił do gry.

Ona miała lat 15 i pół. Z przyjaciółką wracały z basenu. Lato w pełni trwało. Promienie słoneczne muskały ją w twarz zostawiając pamiątki w postaci piegów. Uwielbiała te plamki na nosie. Za namową przyjaciółki skręciły do tego baru przy basenie. Weszły, usiadły, wypiły "konradka" ze wspólnej zrzutki. Spojrzała na rozgorączkowaną czymś koleżankę. Ta jej głową pokazała jakiegoś chłopaka, co to nad bilardem się pochylał. Wzruszyła ramionami i popatrzyła na niego. On też akurat na nią spojrzał. Taki jakiś jej się wydał. Zwyczajny, normalny, nic szczególnego.

Za parę miesięcy miał skończyć 23 lata. Siedział w barze z kolegami piwo pijąc. Śmiał się i żartował jak to on. Na dworze zmrok już zapadał. Nagle otwarły się drzwi i weszło stado dziewcząt. Tłok nie z tej ziemi się zrobił, tysiące szalików zaczęło fruwać, pełno włosów rozwianych wszędzie i ten zgiełk, jaki tylko kobiety mogą czynić. Jezu, czy one nigdy nie milkną? Rozsiadły się, przegrupowały, wstała Ona, podeszła do baru zamówienie złożyć. Podniosła głowę, spojrzała prosto w jego oczy. Czysty przypadek? Zagapił się, zmieszał... On już wtedy wiedział...Czy Ona także?

Miała lat 16 i 5 miesięcy. Trudny wiek. Chwilami czuła się dorosła i taka mądra. Co ci rodzice znów od niej chcą, no przecież ona ma swoje problemy, wielkie takie i nikogo nimi nie obarcza. Chce choć przez chwilę pobyć sama, w spokoju, we własnym w końcu, do jasnej Anielki, pokoju. Bo jeśli pokój jest jej, to dlaczego bez pukania każdy zagląda? A ona ciszy potrzebuje...by myśli rozognione do porządku przywołać. Zakochała się...na wieki wieków. Nieraz podobał się jej jakiś chłopiec, nieraz powtarzała, że to na pewno ten ostatni. Tym razem było inaczej. Tym razem miłość była tak wielka, tak silna, że aż wszystko ją bolało. A myśli nie potrafiła na niczym skupić. Tym razem czuła, że jeśli ta miłość się kiedyś skończy, to skończy się cały świat... A Ci tu nic nie rozumieją i uczyć się każą..Boże, Boże. Trzeba się stąd wyrwać. 

Ona i On poznali się ze sobą. Spotkali się, rozmawiali. Postanowił, że nie chce z nią być. Bo taka młoda i nie, nie w jego typie...

Rozpacz...

Otchłań rozpaczy...

Cierpienie wielkie...

A człowiek jak na złość żyje...

Skończyła lat 19. Oj starość zapukała do jej okna. Taka doświadczona przez życie się czuła. Fajkę za fajką paliła. Najlepszy smak świata. I tęskniła. Cholernie tęskniła. Tęsknota wypełniała ją całą, przelewała się przez nią, była nie do zatrzymania. A tamy nikt nie potrafił zbudować dla niej...

Dzień przed Wielkanocą spotkali się, spędzili wspólnie wieczór, noc prawie. Pili, bawili się, gawędzili jeden przez drugiego. On miał lat 25, ona te 19. Gdy noc chyliła się ku końcowi, oni na schodach siedząc obok siebie, rozmawiali. To była noc cudów, wiecie już, prawda? Bo na zawsze już jesteś odpowiedzialny za to, co oswoiłeś...

W dniu dzisiejszym (27 kwiecień) mija 13 rocznica ślubu naszego, choć to tak istotne dla nas nie jest. Ważne jest to, że trwamy. Zawsze razem, czy z wiatrem, czy pod wiatr...

"Pyłem księżycowym być na twoich stopach,
wiatrem przy twej wstążce, mlekiem w twoim kubku,
papierosem w ustach, ścieżką pośród chabrów,
ławką gdzie spoczywasz, książką, którą czytasz.

Przeszyć cię jak nitką, otoczyć jak przestwór,
być porami roku dla twych drogich oczu
i ogniem w kominku, i dachem co chroni
przed deszczem."