Krupnik idealny

Zupa, której nie cierpiałam przez lat prawie 34. Zupa, na której widok dreszczy wstrętu dostawałam. Oczywiście wszystko wzięło się z dzieciństwa, jak to psychologowie mówią. Będąc małą
dziewczynką, mama wspaniałomyślnie karmiła mnie owsianką. Bo zdrowa. A jak kiedyś półki w sklepach pustkami świeciły, to rodzice dwoili się i troili, aby skromny posiłek urozmaicić i aby witamin choć trochę na tym stole się znalazło. Owsianka miała być bombą witaminową. Fuj. Nie dla mnie. Do tej pory owsianki nawet małym palcem nie tknę. Od razu mi gula w gardle rośnie.

A że krupnik z wyglądu podobny jest do tej owsianki, więc i go od początku znienawidziłam. Nawet mowy nie było, aby spróbować. Nie i już.

Trwało to tyle lat, i pewnie nadal by tak było, gdyby nie moja zacna koleżanka, uwielbiająca pitrasić w kuchni. A ponieważ nasze maluchy są w tym samym wieku, co i rusz ochoczo przynosiła mi do spróbowania przeróżne zupki dla Róży. Bo ona cały gar gotuje, więc jeden czy dwa słoiczki zawsze dla nas miała. No i razu któregoś owy krupnik nam przyniosła. Podałam go Róży, i ta zajadała z takim apetytem, że aż sama spróbowałam. I przepadłam. Z kretesem.

Uwierzcie mi takiej zupy od dawien dawna nie jadłam. Krupnik jest przepyszny i od tamtej chwili jestem jego wielką wielbicielką, ale tylko tego robionego według przepisu znajomej...

Poniżej dzielę się z wami tym przepisem, banalnym w swojej prostocie, a z efektem wprost bajecznym. 

Składniki:

25 dag wędzonych żeberek - one nadają cały aromat zupie

1 nogę kury - choć można dać cokolwiek lub nie dawać wcale mięsa

1 duża marchewka

1 duża pietruszka

1/2 selera

4 ziemniaki

1 woreczek kaszy - jęczmiennej wiejskiej drobnej, nieprażonej

liście laurowe

pieprz

soli na czubku łyżki 

Wykonanie:

Żeberka i nogę dokładnie myję, wrzucam do garnka z wodą i gotuję. W międzyczasie obieram warzywa. Pietruszkę i marchewkę ścieram na tarce o grubych oczkach. Ziemniaki kroję w kostki. 

Gdy woda z mięsem zabulgocze, odlewam wodę - teściowa mojej przyjaciółki twierdzi, że w ten sposób może część tych wszelkich "ulepszaczy" usuniemy z mięsa. Nie wiem, czy to prawda i czy taka metoda działa, ale nic mnie to nie kosztuje, więc tak robię...

Nalewam znów wody, około 7 - 8 szklanek. Do mięsa dodaję marchewkę i pietruszkę, starte. Dokładam seler, kilka ziarenek pieprzu i kilka liści laurowych oraz solę tę zupę do smaku. Nie za wiele, bo te wędzone żeberka słone są...

Po niecałej godzinie gotowania dodaję ziemniaki pokrojone w kosteczkę jako taką:)

Po kolejnej półgodzinie wsypuję kaszę i zupka gotuje się jeszcze jakieś 20 minut, aż kasza zgęstnieje.

Prawda, że proste. A jaki smak, a jaki aromat. Nic tylko palce oblizywać. I ustawiać się w kolejce z talerzem:)

Mnie taka ilość krupniku w zupełności wystarcza. Róży z tego robię około 6 - 7 słoiczków i zamrażam (słoiki mam po gotowych zupkach dziecięcych). Duży słoik zupy wędruje do moich rodziców. A nam zostaje tego fenomenalnego krupniku na dwa dni.