Kruche ciasteczko
"Zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się wszyscy, jakbyśmy byli nieśmiertelni."
W pięknym, mym ukochanym Wrocławiu dziś byliśmy. Zakupy ostatnie zrobić. Bo to kurtka na Starszą za krótka. A Młodsza butów na zimę nie ma. A i mnie przydałaby się jakaś nowość.
Lecz głównym powodem wyjazdu naszego był Stary Rynek. A na nim piękny jarmark, migający tysiącami światełek. Nad rynkiem górowała wielgachna choinka. Ładna. Naprawdę.
Młodszej spodobał się krasnal, taki duży, z nosem wielkim jak ziemniak. Głaskała go i głaskała. Ciekawość wzbudziła w niej jeszcze kula ogromniasta, a w środku niej śnieg sypał (taki pierzasty:). I dzieci radośnie bawiły się w jej wnętrzu, piszcząc i obrzucając się "śnieżkami".
Starsza zafascynowała się mimami. I pokazem ich. Nie dziwię się wcale. Byli perfekcyjni. Też uwielbiam ich. Są tacy, jakby przywędrowali do nas z innej baśni. I tam, na tym Starym Rynku, poczuliśmy się, jakby otworzyli nam na moment wrota do innej krainy. Magicznej.
Wracaliśmy do samochodu, w humorach dość dobrych, nawet mężul się uśmiechał. Wiatr i deszcz smagały nasze twarze.
I nagle cała magia z nas uleciała. Przed nami umierał człowiek. Kilka osób próbowało Go reanimować. Leżał, nie oddychał, czas stanął w miejscu. Jego życie rozsypało się jak kruche ciasteczko, rozgniecione w łapce Młodszej...
Jesteś.
Nie ma Cię.
Cieszmy się życiem, cieszmy się tym, co mamy, żyjmy po prostu. W zgodzie, w miłości, w przyjaźni, w radości i cierpieniu. Ale cieszmy się tym życiem, bo jest.Jeszcze...
Bardzo fajny artykuł
OdpowiedzUsuń