Park rodzinny

Górecznik...9 maja

Młodsza już od kilku tygodni chęć wielką miała na wyjazd do wilka i kapturka. Wciąż i wciąż pokazywała a to głowę, bo kapturek, a to brzuszek klepała, jako wilk nażarty babcią i owym

kapturkiem. Dlatego skoro świt nastał w tę oto sobotę, zapakowałyśmy siebie i kilka rzeczy niezbędnych (wózek Espiro obowiązkowo, kocyk LaMillou obowiązkowo, wodę Róży w ulubionym kubku Lovi 360 ) do samochodu i ruszyłyśmy na podbój parku owego. Dodam, że pachnącego jeszcze nowością, bo otwarcie wielkie odbyło się 1 maja. Celowo wybrałyśmy się kilka dni później, aby z liczną gawiedzią nie deptać sobie po placach i piętach. Spokoju chciałyśmy. Nie tłumów.

Udało się, o dziwo. Ludu za wiele nie było, więc w spokoju mogłyśmy rozkoszować się atrakcjami, które na nas tam czekały. Dziewczyny zadowolone, każda znalazła coś dla siebie. Ja z lekka upocona, z głową dudniącą niemiłosiernie (przeklęta migrena), ale przetrwałam :) Uwielbiam te nasze babskie wypady. Zapomniałam tylko baterii naładować i aparat pobytu całego nie wytrzymał...ale i tak zdjęć wiele udało się nam zrobić. Dzień uwieczniony w kadrach. Dla dziewczyn na przyszłość.

"Cieszmy się małymi rzeczami w swoim życiu. Pewnego dnia, patrząc wstecz, może się okazać, że były wielkie"
 

"Zażądał więc stanowczo, ażeby i pasierbica wdowy przyszła do pokoju i spróbowała włożyć pantofelek. Weszło dziewczątko krokiem pewnym i choć usmolona, nie zawstydziła się królewskiego sługi, bo praca nikogo nie hańbi. Śmiało wsunęła nóżkę w pantofelek szklany – i, o dziwo! wszedł – i nadał się wyśmienicie."